O roślinie:Jałowiec jest krzewem dorastającym do 6 m wysokości. Czasem ma formę drzewka. Zaliczany jest do rodziny cyprysowatych. Występuje w umiarkowanej strefie Europy, Azji i Ameryki Północnej. Charakteryzuje się dużym zapotrzebowaniem na światło oraz
wrażliwością na zanieczyszczenia powietrza pyłami przemysłowymi.
Zastosowanie i działanie:
Wyciągi wodne, wodno-alkoholowe i olejowe z jałowca, owoc jałowca sproszkowany tuż przed spożyciem oraz sam olejek jałowcowy działają antyseptycznie i odkażająco w przewodzie pokarmowym. Wpływają rozkurczowo na mięśnie gładkie, pobudzająco na wydzielanie soków trawiennych. Przetwory bogate w olejek rozszerzają tchawice i oskrzela, pobudzają wentylację płuc i upłynniają śluzową wydzielinę w drogach oddechowych. Lotne składniki jałowca wydalane są z powietrzem wydychanym i również hamują rozwój bakterii i drożdżaków w układzie oddechowym. Pobudza krążenie krwi oraz nasila skurcze mięśnia sercowego. Preparaty z jałowca wzmagają wydzielanie moczu, a wraz z nim metabolitów azotowych i chlorku sodu. Działanie diuretyczne przeciwobrzękowe może być pomocne w leczeniu niewydolności krążenia i przy otyłości. Olejek wcierany w skórę działa odkażająco, pobudzająco na resorpcję wysięków zapalnych, rozgrzewająco i przeciwbólowo. Owoce jałowca świeżo utłuczone w moździerzu to doskonała przyprawa do mięs i zup, oraz przy produkcji wódek i nalewek.
Historia i tradycja:
W dawnych czasach owoce jałowca często zbierano wraz z wierzchołkami pędów i taki mieszany surowiec parzono. Jałowiec uważano w dawnej medycynie za środek pobudzający apetyt i trawienie, przyśpieszający przemianę materii, moczopędny, podniecający i czyszczący krew. Z jałowcem łączono też wiele zabobonów i wierzeń ludowych. W średniowieczu okadzano nim bydło w celu ochrony przed chorobami i urokami, owoce żuto aby zapobiec zarazie. Drewno drzewiastych gatunków jest cenione w budownictwie i stolarstwie.
