O roślinie:
Kolendra jest rośliną jednoroczną z rodziny selerowatych, dawniej nazywanych baldaszkowatymi. Występuje w rejonie Morza Śródziemnego. Jest uprawiana w Azji, Ameryce Pn. i Pd., Afryce i Europie (także w Polsce). Kolendrę można spotkać także jako roślinę dziką. Uprawiane są dwie odmiany tej rośliny: odmiana gruboowocowa, gdzie łodyga osiąga wysokość 50 cm i odmiana drobnoowocowa, która osiąga wysokość 120 cm.
Zastosowanie i działanie:
W lecznictwie stosowany jest olejek kolendry wyizolowany z dojrzałych, wysuszonych i rozdrobnionych owoców. Olejek ten ma właściwości rozkurczające i wiatropędne. Stosowany jest jako środek rozkurczający i pobudzający trawienie. Hamuje rozwój niektórych drobnoustrojów, dzięki czemu jest doskonałym środkiem do płukania jamy ustnej i gardła, szczególnie w chorobach pochodzenia bakteryjnego. Przy użytku zewnętrznym łagodzi bóle mięśni i stawów. Kolendra używana jest także do poprawiania smaku i zapachu mieszanek ziołowych, przyprawiania niektórych wędlin, do marynat oraz do produktów ciężkostrawnych, mogących powodować wzdęcia.
Historia i tradycja:
Kolendra siewna uprawiana jest ze względu na jej walory smakowe i lecznicze co najmniej od 3 tys. lat. Wymieniają ją papirusy egipskie, teksty sanskryckie i Pismo Święte, gdzie porównywana jest do biblijnej manny. Rzymianie używali jej do peklowania mięsa. Według wierzeń chińskich miała zapewnić nieśmiertelność. W wielu językach nazwa tej rośliny wiąże się z nazwą pluskwy. W średniowieczu była uznawana za afrodyzjak, środek wzmagający popęd płciowy.
